şu dünya nasıl dünyadır ki hiç yüzümü güldürmedi
istedikçe zalim kader beni bir gün öldürmedi
ben hep koştum o hep kaçtı nedenini bildirmedi
gerçek mutluluk nedir ki bana bir gün göstermedi
gündüzlere düşman oldum geceler tek dostum oldu
insanları sevmez oldum tesellim yanlızlık oldu
hep ağladım hiç gülmedim gözyaşlarım pınar oldu
anladım ki bu dünyada mutluluk bir hayal oldu
hep baskalarında gördüm mutluluğu doya doya
hasret kaldım bu dünyada sevdiğime dokunmaya
ne günahım vardı tanrım sana kul olmamdan başka
al artık beni allahım götür burdan uzaklara